Χθες το βράδυ είχα έναν ανήσυχο ύπνο, στριφογυρνούσα στο κρεβάτι μου μέχρι τις 4 το πρωί, μέχρι που ήμουν τόσο εξαντλημένη και τελικά παρασύρθηκα στην ονειρική χώρα. Αλλά τα όνειρά μου στοιχειώθηκαν από εφιάλτες.
Περίπου μια ώρα πριν πάω για ύπνο, ακολούθησα την κανονική μου ρουτίνα όπως κάθε βράδυ. Διάβασα για λίγο ένα βιβλίο για να καθαρίσω το μυαλό μου από τις καθημερινές σκέψεις μου και ως συνήθως πήρα το τηλέφωνό μου για να στείλω κάποια μηνύματα για "Καλημέρα" και "Καλό μήνα" στην οικογένειά μου στην Ελλάδα. Εδώ που βρίσκομαι στον Καναδά, είμαι επτά ώρες πίσω στην ώρα και κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ να μείνω συνδεδεμένη μαζί τους. Ήμουν έτοιμη να απενεργοποιήσω το τηλέφωνό μου όταν ο γνωστός θόρυβος ενός εισερχόμενου μηνύματος τράβηξε την προσοχή μου και αντ 'αυτού επέστρεψα στο διαδίκτυο για να δω από ποιον ήταν το μήνυμα. Με έκπληξη είδα το όνομα ενός φίλου που δεν έχω μιλήσει για αρκετό καιρό και χαμογέλασα. Ένιωσα όμορφα... μέχρι που είδα τον τίτλο του άρθρου που μου έστειλε.
" Άλλος ένας 22χρονος νεαρός, έχασε τραγικά τη ζωή του στο δρόμο " Μου έστειλε το σύνδεσμο ενός άρθρου σχετικά με τα νέα ενός τραγικού τροχαίου ατυχήματος που συνέβη δύο νύχτες πριν. Έκλεισε το μύνημα του με ένα ενθαρρυντικό σχόλιο, να μην σταματήσω ποτέ να ευαισθητοποιώ τον κόσμο σχετικά με την οδική μας ασφάλεια. Διαβάζοντας τον τίτλο του άρθρου ένιωσα την καρδιά μου να ραγίζει . Όταν άνοιξα τον σύνδεσμο, άρχισε να παίζει ένα βίντεο που έδείχνε πώς συνέβη το ατύχημα. Συνέχισα να διαβάζω σοκαρισμένη τις λεπτομέρειες, με τον φόβο μη διαπιστώσω πως γνωρίζω το θύμα. Και παρόλο που συνειδητοποίησα γρήγορα ότι δεν τον γνώριζα, ο πόνος ήταν ακόμα ο ίδιος. Το άρθρο περιέγραφε αναλυτικά τις λεπτομέρειες αναφέροντας πως ο οδηγός του οχήματος, ένας άντρας κοντά στα εξήντα, δε σταμάτησε ποτέ, δεν μείωσε καν ταχύτητα όταν το φανάρι έγινε κόκκινο, συνέχισε με την ίδια ταχύτητα την πορεία του και χτύπησε τη μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο νεαρός.
Η σύγκρουση ήταν μοιραία.
Στο άρθρο που διάβαζα, ακολούθησαν τα λόγια του πατέρα.
«Περνούσαμε ένα όμορφο, ήσυχο βράδυ στο σπίτι και έπρεπε να επιστρέψει στη στρατιωτική του βάση. Προσφέρθηκα να τον πάω με το αυτοκίνητο, αλλά επέμενε να οδηγήσει τη μοτοσικλέτα του. Και έφυγε».
Λιγότερο από μία ώρα αργότερα, το τηλέφωνο χτύπησε και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο λοχίας του γιου του, ο οποίος με τρεμάμενη φωνή, ανακοίνωσε τα νέα. Τα νέα δεν ήταν καλά. Τα νέα ήταν τραγικά. Διαβάζοντας το άρθρο, ένιωσα τα γόνατά μου να τρέμουν. Στο μυαλό μου, ξανα έζησα το δικό μου τραγικό ατύχημα και με κάθε ανάμνηση ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά. Φαντάστηκα τον πατέρα του νεαρού να λαμβάνει τις ειδήσεις και αυτό έφερε πίσω αναμνήσεις και φαντάστηκα τον πατέρα μου στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, να λαμβάνει τις ειδήσεις για το δικό μου ατύχημα. Πώς μπορεί κάποιος να εξηγήσει με λόγια τα συναισθήματα της απελπισίας και του πόνου; Είναι αδύνατο. Το μεγάλο "ΓΙΑΤΙ;" η ερώτηση που στοιχειώνει ενστικτωδώς κάθε σκέψη.
Στιγμές σαν αυτές μου θυμίζουν πως η ζωή μας κρέμεται από ένα λεπτό νήμα. Ένα δευτερόλεπτο, μια λανθασμένη κίνηση, μία λανθασμένη κρίση και τα τραγικά αποτελέσματα είναι μη αναστρέψιμα. Πόσες ζωές επηρεάστηκαν από αυτό το τραγικό ατύχημα που χρειάστηκε μόνο ένα δευτερόλεπτο για να συμβεί; Μια ζωή έχει φύγει, οι γονείς θρηνούν, οι φίλοι και τα μέλη της οικογένειάς τους μένουν πίσω με ερωτήματα. Οι πρώτοι που φτάνουν στο σημείο της σύγκρουσης, οι αστυνομικοί, οι διασώστες , οι θεατές, οι απλοί πολίτες μένουν σοκαρισμένοι από αυτό που μόλις είδαν. Τόσο πόνο. Δεν είναι δίκαιο.
Ήταν μόνο 22 ετών.
Ένας νεαρός άνδρας που είχε όλη του τη ζωή μπροστά του. Όνειρα, ελπίδες και σχέδια. Έφυγε για πάντα, λόγω επικίνδυνης οδήγησης. Ο οδηγός που προκάλεσε το ατύχημα, 59 ετών, δεν έχει τραυματιστεί. Σωαμτικά τουλάχιστον. Αλλά τι γίνεται με το συναισθηματικό και ψυχικό τραυματισμό; Η οικογένειά του θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει το αποτέλεσμα των ενεργειών του. Μπορεί ακόμη και να έχει δικά του παιδιά, στην ίδια ηλικία με αυτή του νεαρού άνδρα που του στέρησε τη ζωή. Πώς θα αντιμετωπίσουν αυτό το αποτέλεσμα; Η σκέψη μου είναι στην οικογένειά του. Είναι τόσο αθώοι όσο ο νεαρός. Επηρεάστηκαν τόσες πολλές ζωές. Είναι λάθος, είναι θλιβερό και είναι άδικο.
Είναι γεγονός. Οι τραυματισμοί από οδικά ατυχήματα είναι η κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των νέων ηλικίας 5-29 ετών. Οι νεαροί ενήλικες ηλικίας 15-44 ετών αντιπροσωπεύουν περισσότερους από τους μισούς θανάτους από τροχαία ατυχήματα. Κάθε δευτερόλεπτο μετράει. ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ να αναγνωρίζετε τους κινδύνους , οδηγείτε με ασφάλεια. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ στο κόκκινο σηματοδότη